Boeken uitlezen is voor veel mensen vanzelfsprekend. Voor mij is het dat niet.

Mijn hoofd springt van de hak op de tak, mijn aandacht laat zich zelden lang vangen, en als ik al aan een boek begin, komt het maar zelden tot de laatste bladzijde. Maar deze keer is het anders. Ik heb het boek Hoera! Ik heb ADHD van Frank van Strijen uitgelezen. Helemaal. En dat voelt als een kleine persoonlijke overwinning.

Niet alleen omdat het boek boeiend, herkenbaar en relevant is voor het onderwerp waar ik me al een tijd in verdiep (doe eens een gok) maar ook omdat dit boek het startschot is voor iets wat al lang in de maak is: mijn podcast.

Het plan voor die podcast lag al weer even klaar. De ideeën, de gasten, de thema’s, alles zat al in mijn hoofd, stond op diverse notitiebriefjes en uiteindelijk is alles belandt in een spreadsheet.

Dit boek uitlezen voelde als de symbolische ‘check’: nu kan ik écht beginnen. Het begin van gesprekken die ertoe doen. Gesprekken over maskeren, laat gediagnosticeerd worden, ouderschap, de beste baan, je sleutelbos en alles wat er in het dagelijks leven met ADHD bij komt kijken.

Heb ik nu ineens geleerd om gestructureerd boeken te lezen? Absoluut niet. Het was een strijd. Met briefjes, aantekeningen, skips, terugbladeren, hoofdstukken overslaan en dan weer herbeginnen. Maar dat is precies waarom het zo goed voelt: ik heb het op mijn manier gedaan. En het is gelukt.

En nu? Nu gaan we van lezen naar praten. Van denken naar doen.

De podcast komt eraan. En ik heb er zó veel zin in.

Na het schrijven van deze blog ga ik een mail sturen om een afspraak te maken met de eerste gast. Let’s go!